پزشك ملت

براي بسياري از ما خانواده يكي از مهمترين جنبه هاي زندگي ماست. چه بيولوژيكي و چه انتخابي، اين اعضاي خانواده ما هستند كه براي حمايت به آنها تكيه مي كنيم.

اما مانند همه روابط، پويايي در بازي وجود دارد.

پويايي خانواده ما مي تواند به طور قابل توجهي بر سلامت روان ما از دو جنبه مثبت و منفي تأثير بگذارد. به همين دليل، مهم است كه بفهميد پويايي خانواده شما چگونه شما را شكل داده است.

بياييد چند نمونه از پويايي خانواده سالم و كم‌سالم (حتي موارد سمي) را بررسي كنيم. سپس، در مورد اينكه چگونه مي توانيد روي ايجاد پويايي مثبت خانواده كار كنيد، بحث خواهيم كرد.

پويايي خانواده چيست؟
پويايي خانواده الگوهاي تعامل بين اعضاي خانواده است. اينها شامل نقش ها، سلسله مراتب و ارتباط بين اعضاي خانواده است. پويايي خانواده نحوه تعامل اعضاي يك خانواده با يكديگر در ارتباط با اهداف و ترجيحات فردي است.
پويايي خانواده ما مي تواند به شدت بر نحوه ديد ما از خود، ديگران و دنياي اطرافمان تأثير بگذارد. به علاوه، آنها بر رفتارها، رفاه و روابط كاري ما تأثير مي گذارند . خانواده ما جايي است كه ما براي اولين بار ياد مي گيريم كه با ديگران ارتباط برقرار كنيم.

اما خانواده سرنوشت نيست هنگامي كه متوجه شديم خانواده چگونه بر ما تأثير مي گذارد، مي توانيم كنترل بيشتري بر اينكه آيا اين پويايي ها ادراكات و اعمال ما را شكل مي دهند يا خير.  

پويايي در خانواده هاي ما محدود به نسل هاي كنوني و زنده نيست. آنها همچنين شامل نسل‌هاي قبلي مي‌شوند، زيرا هنوز اثرات برخي از سنت‌ها، ساختارها و عادات آنها را احساس مي‌كنيم .

براي درك بهتر معناي پويايي خانواده، بايد كمي عميق‌تر بگرديم. عوامل مختلفي بر پويايي خانواده ما تأثير مي گذارد، از جمله:

سن اعضاي خانواده
شخصيت اعضاي خانواده
رابطه والدين يك خانواده
والديني كه آرام يا سختگير هستند
پدر يا مادر غايب
خانه هاي بين نسلي
الزامات شغلي والدين شاغل
يكي از اعضاي خانواده داراي معلوليت يا بيماري مزمن
مسائلي مانند مصرف مواد يا روابط سوء
پويايي خانواده والدين و پدربزرگ و مادربزرگ
رويدادهايي مانند طلاق، روابط عاشقانه، ضربه روحي، غم و اندوه يا بيكاري و در نتيجه افسردگي جستجوي كار
وابستگي هاي خانوادگي ايمن يا ناايمن
فرهنگ، قوميت ، و ارزش هاي خانواده در مورد نقش ها و مسئوليت هاي جنسيتي
قدرت يا موقعيت اعضاي خانواده
نوع و ميزان نفوذ اعضاي خانواده

6 نوع پويايي خانواده
انواع مختلفي از ديناميك در هر سيستم خانواده وجود دارد. آنها نحوه عملكرد خانواده و نقش قدرت والدين و خواهران و برادران را ديكته مي كنند.

بياييد نگاهي دقيق تر به شش نوع پويايي خانواده بيندازيم:

1. مستبد
پويايي اقتدارگرا را مي توان به عنوان همه چيز در مورد پيروي از قوانين بدون هيچ استثنايي خلاصه كرد. در اين پويايي خانواده، يكي از اعضاي خانواده بسيار كنترل كننده است. آنها انتظار دارند كه ديگران بدون مذاكره يا سوال از آنها پيروي كنند. 

ساير اعضاي خانواده اجازه ندارند در حل چالش ها و مشكلات مشاركت داشته باشند يا نظرات خود را به اشتراك بگذارند. عدم پايبندي به قوانين معمولاً به جاي بازخورد سازنده با مجازات مواجه مي شود.

براي مثال، سرپرست خانواده قوانيني را تعيين مي كند كه چه زماني همه اعضاي خانواده بايد براي شام در خانه باشند. اگر كسي دير كند، با پرخاشگري و تنبيه مواجه مي شود.

2. مقتدر
پويايي مقتدرانه نيز شامل قواعد و پيامدهايي است، اما نه به همان شيوه پويايي استبدادي. يك فرد قوانين را تعيين مي كند در حالي كه احساسات ساير اعضاي خانواده را تأييد مي كند و به نظرات آنها احترام مي گذارد. 

عضو معتبر خانواده مسئول باقي مي ماند. آنها از نظم و انضباط مثبت مانند سيستم هاي پاداش و تمجيد براي تقويت رفتار خوب استفاده مي كنند. آنها از مجازات تهديدآميز براي سرپيچي از قوانين استفاده نمي كنند.

بياييد به نمونه اي از خانواده هسته اي با پويايي خانواده معتبر نگاه كنيم. والدين قوانين خانه روشني را براي فرزندان خود تعيين مي كنند و دلايل پشت قوانين خود را توضيح مي دهند. آنها به جاي اينكه بگويند "سبزيجات را بخور چون من اينطور گفتم" مي گويند: "سبزيجات خود را بخور تا بتواني به رشد بدن و مغز خود كمك كني."

3. رقابتي
با پويايي رقابتي خانواده، اعضاي خانواده به طور مداوم با يكديگر رقابت مي كنند. در داخل خانواده احساس رقابت وجود دارد، زيرا اعضا سعي مي كنند از بستگان خود پيشي بگيرند. اين رقابت مي تواند براي چيزهاي زيادي باشد، مانند توجه، شناخت يا قدرت.

هنگامي كه والدين فرزندان خود را تشويق مي كنند تا يكديگر را به چالش بكشند، پويايي رقابتي مي تواند بين خواهر و برادرها رخ دهد. مثال ديگر اين است كه همسران بر سر دستاوردهاي حرفه اي خود با هم رقابت مي كنند، خواه ترفيع ، افزايش حقوق يا اينكه چه كسي بالاترين حقوق را دارد .

4. غير درگير
هنگامي كه پويايي هاي غير درگير وجود دارد، اعضاي خانواده در كنار يكديگر حضور ندارند، حتي زماني كه در يك اتاق هستند. افراد واقعاً نمي دانند ساير اعضاي خانواده چه مي كنند. اغلب كمبود حمايت و راهنمايي وجود دارد.

به عنوان مثال، يك نفر در يك ازدواج ممكن است كاملاً به زندگي همسر خود بي علاقه باشد. آنها به جاي اينكه از شريك زندگي خود بپرسند روزشان چطور بوده يا در مواقع ضروري از او حمايت كنند، ناديده گرفته مي شوند.

5. اشتراكي
حضور پويايي جمعي بر خانواده به عنوان جامعه اي تأكيد مي كند كه هر عضوي در آن مشاركت دارد. نظرات افراد قابل احترام است و همه صداها شنيده مي شود .

در ساختار خانواده جمعي، وظايف مشترك است و همه به تنظيم قوانين و حل مشكلات و چالش ها كمك مي كنند. همه اعضاي خانواده تشويق مي شوند تا فعالانه در تصميم گيري ها و تعيين قوانين شركت كنند.

6. مبتني بر اتحاد
پويايي مبتني بر اتحاد منجر به اين مي شود كه اعضاي خانواده با هم گروه شوند و با يكديگر بازي كنند. برخي از اعضاي خانواده به منظور به دست آوردن اهرم فشار بر ساير اعضاي خانواده، اتحاد تشكيل مي دهند. آنها توافق مي كنند كه براي منافع متقابل با يكديگر همكاري كنند. اين توافق مي تواند صريح يا ضمني باشد.

براي مثال، در يك خانواده ناتني، خواهر و برادرهاي بيولوژيكي ممكن است عليه خواهر و برادرهاي ناتني خود متحد شوند. يا ممكن است يك كودك با يكي از والدين متحد شود و آنها را در مقابل والد ديگر يا خواهر و برادرش قرار دهد.

چرا خانم ها لابياپلاستي مي كنند؟
اكثر بيماران من به دنبال بهبود سطح راحتي روزانه خود در لباس، ورزش و ساير فعاليت ها و همچنين بهبود ظاهر خود هستند.

آيا لابياپلاستي يك عمل بي خطر است؟
بله، زماني كه توسط يك جراح پلاستيك مجرب و دقيق و با علاقه به اين منطقه خاص انجام شود.

مدت زمان جراحي چقدر است؟
اكثر موارد در تمرين من يك ساعت طول مي كشد.

آدم بايد بخوابه؟
نه! اكثر بيماران من به تنهايي تحت بي حسي موضعي قرار مي گيرند و براي اين عمل كاملاً بيدار هستند. مراسم ما اين است كه بيماران قبل از جراحي از كرم بي حس كننده استفاده كنند تا به سختي تزريق هاي بي حس كننده اضافه شده را احساس كنند.

مدت زمان بهبودي چقدر است؟
من 5 تا 7 روز زمان بهبودي را توصيه مي كنم تا از برش دادن بافت هاي ظريف در زماني كه بيشتر متورم هستند جلوگيري شود. فعاليت كامل شامل ورزش و مقاربت در هفته 4-6 از سر گرفته مي شود.

آيا دردناك است؟
تقريباً همه بيماران من ناراحتي خفيف تا متوسط ​​را تنها در شب جراحي گزارش مي كنند.

آيا اين منطقه مي تواند دوباره كشيده شود؟
با افزايش سن، تمام بافت ها تا حدي خاصيت ارتجاعي خود را از دست مي دهند، اما لابياها بازسازي نمي شوند.

آيا در رابطه جنسي تداخل دارد؟
نه! در واقع بيماران من كه براي ناراحتي و شكايت از وارونگي، بريدن و آسيب ديدن لابياها در حين و بعد از رابطه جنسي به من مراجعه مي كنند، اغلب حل اين مشكل را گزارش مي دهند. همچنين كساني كه از ظاهر خود با شريك زندگي خود آگاه هستند، بسيار راحت مي شوند.

آيا بيمه اين روش را پوشش مي دهد؟
خير، زيرا جراحي زيبايي محسوب مي شود.

آيا مي توانم حساسيت خود را در ناحيه از دست بدهم؟
اين هميشه يك نگراني و خطر احتمالي است كه من هرگز در بيمارانم با آن مواجه نشده ام.

تفاوت بين كاهش لب هاي كوچك و كوچك كردن لب هاي بزرگ چيست؟
رايج‌تر درخواست كاهش لب‌هاي كوچك (لابياهاي داخلي) است. لابياهاي بيروني (ماژورا) نيز مي توانند در صورت آويزان شدن بيش از حد كوچك شوند يا جمع شوند.

آيا اين "جوانسازي واژن" در نظر گرفته مي شود؟
از نظر فني خير! لابياپلاستي شامل بافت هاي واژن (داخلي) نمي شود و جراحي بافت هاي فرج خارجي است.

كرانيوفارنژيوما يك تومور خوش خيم در پايه مغز است. در حالي كه تومور بدخيم نيست و متاستاز نمي دهد، مكان آن آن را خطرناك مي كند. نه تنها در نزديكي مغز، بلكه غدد هيپوفيز و هيپوتالاموس و عصب بينايي، كرانيوفارنژيوم مي تواند منجر به انواع علائم جدي شود. اين تومور بيشتر در كودكان بين 5 تا 10 سال ديده مي شود، اما گاهي اوقات در بزرگسالان نيز مشاهده مي شود. كرانيوفارنژيوم معمولا با برداشتن جراحي درمان مي شود.

علل كرانيوفارنژيوم

كرانيوفارنژيوم به دليل رشد غيرطبيعي سلول در طول رشد جنين ايجاد مي شود. در حالي كه تومور در بدو تولد وجود دارد، علائم آن بسته به سرعت رشد ممكن است در زمان‌هاي مختلف ظاهر شود.براي ارتباط با بهترين جراح تومور مغزي در تهران اينجا كليك كنيد

علائم كرانيوفارنژيوم

با بزرگ شدن كرانيوفارنژيوم ها مي توانند علائم ناراحت كننده مختلفي ايجاد كنند. به دليل نزديكي تومورها به مغز، بيماران فشار داخل جمجمه‌اي را افزايش مي‌دهند كه ممكن است باعث شود:

• سردرد
• حالت تهوع
• استفراغ به خصوص در صبح
• مشكلات تعادل
• مشكلات رفتاري يا يادگيري

با رشد كرانيوفارنژيوم و اعمال فشار بر غده هيپوفيز، توليد هورمون نيز ممكن است تحت تأثير قرار گيرد و در نتيجه:

• تشنگي و ادرار زياد (ديابت بي مزه)
• توقف رشد
• اختلالات خواب
• بلوغ تاخيري

اين تومورها همچنين ممكن است عصب بينايي را تحت تأثير قرار داده و باعث مشكلات بينايي و غده هيپوتالاموس شود و اشتها را افزايش داده و باعث افزايش وزن (چاقي هيپوتالاموس) شود. متأسفانه، اين مشكلات ممكن است پس از جراحي باقي بماند و نياز به درمان هاي جداگانه اي داشته باشد. تا زماني كه كرانيوفارنژيوما تشخيص داده مي شود، اكثر بيماران كاهش توليد هورمون و مشكلات بينايي را تجربه مي كنند.

روش‌هاي كاشت دندان يكي از رايج‌ترين روش‌هاي دندانپزشكي است كه در سال‌هاي اخير وجود دارد. ايمپلنت هاي دنداني براي افرادي كه يك، چند يا همه دندان هايشان از دست رفته است، مزاياي متعددي دارد. براي ارتباط با بهترين دكتر ايمپلنت دندان در تهران اينجا كليك كنيد

عوامل زيادي در تعيين نياز و در نتيجه موفقيت ايمپلنت هاي دنداني نقش دارند. اين شامل :

نوع پروتز دندان مورد استفاده
بهداشت دهان و دندان بيمار
عادات روزانه بيماران
سن
جنسيت
بنابراين انتخاب معيارهايي براي انجام درمان مربوطه در زمان مناسب براي حصول بهترين نتيجه مهم است.

سن عامل مهمي است كه تا حد زيادي به موفقيت ايمپلنت دندان كمك مي كند. با افزايش سن، تحليل استخوان زيادي در دهان اتفاق مي افتد كه موفقيت در كاشت ايمپلنت و همچنين عملكرد ايمپلنت را تعيين مي كند. 

حداقل سن  : ايمپلنت هاي دنداني در كودكاني كه از دست دادن نابهنگام دندان ها پس از گذراندن دوران بلوغ هستند، توصيه مي شود تا رشد اوليه استخوان هاي فك را تكميل كنند. اگر درمان هاي ايمپلنت در استخوان هاي فك در حال رشد انجام شود، تحقيقات مي گويد كه ايمپلنت هاي خاص مي توانند در رشد طبيعي استخوان فك اختلال ايجاد كنند و در نتيجه منجر به تغييرات عمده در استخوان فك شوند.

رشد فك در بسياري از موارد تا 18 يا 20 سالگي ادامه مي يابد و به همين دليل توصيه مي شود در افرادي كه دندان هاي از دست داده اند در سنين 18 تا 20 سالگي شروع به درمان كنند. در برخي موارد، اين مي تواند به 16 سال نيز برسد. از آنجايي كه هر فردي متفاوت است، بهتر است امكان قرار دادن ايمپلنت در سن كمتر از 20 سال به عهده پزشك باشد. ارزيابي رشد را مي توان با آزمون هاي مختلفي انجام داد كه نشان دهنده رشد فعال/ تكميل رشد است.

حداكثر سن : روش هاي كاشت دندان در بيماران مسن با موفقيت انجام مي شود. براي اين كار، بيماران بزرگسال و مسن هميشه بايد مقدار استخوان موجود براي عمل ايمپلنت دندان را دريافت كنند تا درمان انجام شده بتواند موفقيت را تضمين كند.

چنين حداكثر سن خاصي وجود ندارد كه تا آن زمان بتوان روش هاي ايمپلنت دندان را انجام داد. هر فردي مي تواند عمل كاشت دندان را انجام دهد تا زماني كه پزشكان آمادگي جسماني او را به اندازه كافي خوب براي انجام اين روش ساده بدانند. هر بيمار سالمندي كه از نظر زيبايي در مورد لبخند خود نگران است، مي تواند ايمپلنت هاي دنداني را در ناحيه دندان هاي از دست رفته قرار دهد. بيماران بالاي 90 سال نيز بدون هيچ عارضه اي تحت اين درمان قرار گرفته اند. در واقع اكثر بيماران بالاي 65 سال سن دارند. 

بنابراين، ايمپلنت هاي دنداني يك انتخاب عالي براي هر فردي پس از توجه و رعايت نكات فوق مي باشد.

چرا بچه ها دروغ مي گويند؟
با كمال تعجب، كودكان به دلايل مشابهي مانند بزرگسالان دروغ مي گويند! در اينجا چند دليل رايج براي دروغگويي كودكان آورده شده است:

براي رهايي از دردسر براي كاري كه انجام داده اند يا نكرده اند
براي به دست آوردن چيزي شخصي
تحت تاثير قرار دادن، محافظت كردن يا ايجاد احساس بهتر در كسي (همچنين به عنوان دروغگويي اجتماعي شناخته مي شود)
مهربان بودن و/يا اجتناب از احساس بد كسي
همانطور كه كودكان رشد مي كنند و خارج از پويايي خانواده خود زندگي مي كنند (موقعيت هاي بازي به تنهايي، مدرسه و فعاليت هاي بعد از مدرسه)، شايع است كه دروغ هاي آنها حول اين موقعيت ها و مسئوليت هايي كه به همراه دارد مي چرخد.

كودكان از چه زماني شروع به دروغ گويي مي كنند؟
كودكان مي توانند از سن 2 يا 3 سالگي شروع به دروغ گفتن كنند! اگر كودك نوپايي در خانه داريد، احتمالاً قبلاً او را گرفته ايد كه مي گويد آب نبات خاصي را نخورده است، حتي اگر دست و دهانش در آن پوشيده شده باشد.

در اين سن، دروغ هاي كودكان بر انكار يك رفتار متمركز مي شود. كودكان اين خردسال توانايي فريب دادن بدخواهانه ديگران را ندارند، به اين معني كه دروغ هاي آنها مبتني بر خيال بافي است. اگر بگويند كلوچه را نخورده اند، مامان عصباني نمي شود، يعني كار اشتباهي نكرده اند! 

با ورود كودكان به سنين پيش دبستاني، آنها شروع به درك بهتري مي كنند كه فرد ديگري ممكن است به چه چيزي فكر كند، به اين معني كه آنها مي توانند دروغ هاي مفصل تري را بر اساس آنچه طرف مقابل مي داند (يا نمي داند) بگويند. در اين سن، آنها مفهوم درست و نادرست را نيز درك مي كنند، اما حتي اگر دروغ را بد بدانند، باز هم بچه هاي كوچكي هستند و ميل آنها براي راضي كردن بزرگسالان ممكن است بيشتر از ميل آنها به صداقت باشد. وقتي بچه ها به اواخر دبستان و راهنمايي مي رسند، حافظه اجرايي و مهارت هاي شناختي آن ها به اندازه اي پيچيده مي شود كه مي توانند دروغ هاي پيچيده بسازند و ديگران را فريب دهند، در حالي كه به نظر مي رسد حقيقت را مي گويند. در اين سن، شايع ترين دليل دروغ گفتن، جلوگيري از به دردسر افتادن است. با توجه به اينكه دروغ گفتن يك رفتار عادي و مورد انتظار در دوران كودكي است، از دروغ گفتن به خود پرهيز كنيم به جاي اينكه فكر كنيم فرزندي كامل داريم كه هرگز دروغ نخواهد گفت، بياييد به راه‌هايي براي مقابله با دروغ‌گويي در هنگام بروز موقعيت نگاه كنيم. 

نحوه برخورد با دروغ گفتن در مرحله كودك نوپا (۲ تا ۳ سالگي)
حتي از سنين پايين، ما هميشه مي خواهيم راستگويي را در كودكان تشويق كنيم. در اين سن، هيچ نيت بدي از سوي كودكان نوپا هنگام دروغگويي وجود ندارد، تمام تلاش آنها اين است كه اين رفتار را از بين ببرند تا مامان/بابا يا مراقب آنها ناراحت نشوند. هر زمان كه با دروغي مواجه شديد، بيش از حد واكنش نشان ندهيد! با سخنان خود ملايم باشيد و به حقيقت هدايت شويد. بياييد به يك سناريوي رايج نگاهي بيندازيم:براي ارتباط با روانشناس كودك اينجا كليك كنيد

فرزند شما درماني را كه قرار نيست آنها را بخورد ، مي خورد و آنها با سخنان خود محكم هستند "من آن كوكي را نخوردم." با بيان برخي حقايق، وارد جنگ قدرت با فرزندتان نمي شويد. سپس، يك جمله ساده را دنبال كنيد كه مي تواند به تقويت دليل مهم بودن حقيقت كمك كند. چيزي شبيه به "لطفاً به مامان اطلاع دهيد كه وقتي درمان مي كنيد تا مطمئن شوم بعد از آن شكم شما درد نمي كند." به ياد داشته باشيد كه ما نمي خواهيم در صداي خود مستبد باشيم و فرزندان خود را به حقيقت بترسونيم: هدف ما به عنوان والدين اين است كه مطمئن شويم با فرزندان خود ارتباط برقرار مي كنيم تا خطوط ارتباطي هميشه باز باشد. هدف ما اين است كه فرزندانمان به ما اعتماد كنند نه اينكه از ما بترسند. 

نحوه برخورد با دروغ گفتن در دوره پيش دبستاني (4 تا 5 سالگي)
در تربيت مثبت، مي‌خواهيم مطمئن شويم كه قطب‌نماي عاطفي فرزندمان هستيم، به اين معني كه واكنش‌ها و احساسات ما در موقعيت‌هاي مختلف، نحوه واكنش آن‌ها به چنين موقعيت‌هايي را تعيين مي‌كند. اگر فرزندتان را به دروغ گرفتار كرديد، خونسردي خود را حفظ كنيد، اما از صداي محكم و قاطعانه اي استفاده كنيد تا تاكيد كنيد كه او دروغ گفته است و دروغ گفتن اشكالي ندارد. به عنوان مثال، فرزند شما اصرار دارد كه هنگام بازي با توپ، شمعي را در اتاق نشيمن نشكند، اما شواهد خلاف اين را مي‌گويد. مي توانيد ابتدا با تاكيد بر اينكه ديوانه نيستيد شروع كنيد و سپس توضيح دهيد كه دروغ چيست و چرا حقيقت مهم است. در اينجا نمونه‌اي از آنچه مي‌توانيد بگوييد آمده است: «ممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممممم من ديوانه نيستم كه شمع شكست، حوادثي اتفاق مي افتد، لطفاً دوباره به من بگوييد چه اتفاقي افتاده است؟ اگر فرزندتان با صداقت پاسخ دهد، به آنها به خاطر صداقتشان تبريك بگوييد و به جلو حركت كنيد. اما اگر همچنان بر دروغ اصرار مي‌كنند، تمركز خود را از آنچه اتفاق افتاده است دور كنيد و در مورد اينكه دروغ چيست و چرا گفتن حقيقت مهم است، گفتگوي كوتاهي داشته باشيد. بسته به خلق و خو و دامنه توجه فرزندتان، مي توانيد دوباره حقيقت را بخواهيد يا مكث كنيد و بعداً گفتگو را از سر بگيريد. 

از رويارويي يا ايجاد ناراحتي و ناراحتي فرزندتان بپرهيزيد، زيرا اين كار فقط باعث مي‌شود كه او در برابر مكالمه «دروغ و حقيقت» مقاومت كند. از ابزارهاي اضافي مانند كتاب و داستان براي تأكيد بر اهميت حقيقت استفاده كنيد.

در نهايت، با مثال رهبري كنيد. كودكان در اين سن بسيار مراقب هستند و زماني كه شما به بزرگسالان ديگر دروغ مي گوييد مي توانند درك كنند. از اينكه از آنها بخواهيد چيزها را از مراقب ديگري پنهان كنند خودداري كنيد ("من به شما يك كوكي مي دهم اما به مامان نگو") زيرا اين باعث مي شود به نظر برسد كه دروغ گفتن مشكلي ندارد.