پزشک ملت

معاینه لگن به شما می گوید که آیا پرولاپس واژن دارید یا خیر. همچنین ممکن است پزشک شما آزمایش های دیگری مانند سونوگرافی لگن، سی تی اسکن لگن و شکم و ام آر آی کف لگن را انجام دهد. اگر تأیید شد که شما این بیماری را دارید، می توانید گزینه های درمانی جایگزین مانند تمرینات کگل را امتحان کنید .

کاهش وزن برای کسانی که اضافه وزن دارند نیز توصیه می شود. وزن اضافی اندام ها را به سمت واژن هل می دهد. پساری گزینه دیگری است که وسیله ای از لاستیک یا پلاستیک است. برای کمک به نگه داشتن بافت های بیرون زده در محل خود وارد واژن می شود.

پزشک شما همچنین ممکن است جراحی را پیشنهاد کند. حتماً با یک متخصص زنان و زایمان با تجربه صحبت کنید تا بدانید آیا این روش برای شما مناسب است یا خیر. دانستن خطرات و عوارضی که ممکن است پس از جراحی رخ دهد کمک می کند.
در طی پرولاپس واژن چه اتفاقی می افتد؟
اگر تمرینات کگل، کاهش وزن و سایر درمان‌های جایگزین کمکی نکرد، ممکن است به پرولاپس واژن نیاز باشد. این جراحی به عنوان جراحی افتادگی اندام لگن یا جراحی ترمیمی لگن نیز شناخته می شود . هدف اصلی آن بازگرداندن اندام ها به جای خود است. این روش تضمین می کند که اندام ها در موقعیت صحیح خود باقی می مانند.

جراحی نیاز به تکه ای از بافت بیمار دارد. در برخی موارد، ممکن است از بافت اهداکننده یا حتی یک ماده مصنوعی استفاده شود. از طریق واژن انجام می شود، اما می تواند از طریق برش های کوچک در شکم نیز انجام شود.

جراحی بسته به شرایط موجود متفاوت است. اکثر بیماران نیاز به درمان های متعدد دارند زیرا پرولاپس بیش از یک اندام را تحت تاثیر قرار می دهد. برخی از نمونه های رویه عبارتند از:

کولپورافی برای درمان رکتوسل و سیستوسل که در آن جراحی از طریق واژن انجام می شود.

تعلیق رحم برای افتادگی رحم که در آن رباط های کشیده شده کوتاه می شوند تا به حمایت از اندام کمک کنند.
هیسترکتومی برای برداشتن افتادگی رحم

تعلیق واژن واژن برای درمان افتادگی واژن فوقانی با اتصال این قسمت به رباط های قوی تر

پزشکان معمولاً این روش را زمانی توصیه می کنند که افتادگی واژن شدید باشد. اگر علائم با کیفیت زندگی شما تداخل داشته باشد، جراحی ممکن است بهترین روش باشد.