پزشک ملت

یک روانپزشک بزرگسال به چندین روش به بیماران خود خدمات می دهد که معمولاً از چهار مرحله زیر استفاده می کند:

ارزیابی - بیمار برای ارزیابی وارد می شود. آنها علائم خود را توضیح می دهند و یک روانپزشک ممکن است از آزمایش های مختلفی برای تعیین اینکه آیا آنها یک اختلال دارند استفاده کند. آنها ممکن است به تاریخچه ژنتیکی بیمار نگاه کنند یا آزمایش های شناختی را برای کمک به یافتن یک تطابق انجام دهند.

تشخیص - روانپزشک بر اساس اینکه آیا فردی دارای معیارهای مورد نیاز در DSM یا راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی است، تشخیص می دهد.

درمان - سپس روانپزشک بیماری روانی را با روش های مختلف درمان می کند.

پیگیری - بیماران باید با روانپزشک خود پیگیری کنند تا مطمئن شوند که حالشان خوب است و در مورد هر گونه سوال یا نگرانی بپرسند.

DSM-5-TR: ابزاری برای تشخیص
یک روانپزشک بزرگسال بیماری روانی بیمار را حدس نمی زند. آنها باید به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، که به نام DSM نیز شناخته می شود، مراجعه کنند. از آنجایی که این کتاب در ویرایش پنجم خود قرار دارد، به DSM-5-TR معروف است  . اکثر اختلالات روانی معیارهای خاصی دارند که بیمار برای تشخیص باید آنها را رعایت کند. این برای کمک به متخصصان سلامت روان مانند روانپزشکان از تشخیص اشتباه بیمار است. حتی با مراجعه به دفترچه راهنما، امکان تشخیص اشتباه وجود دارد. با این حال، DSM به طور مداوم ویرایش و بازنگری می شود تا به پزشکان جدیدترین و دقیق ترین منبع برای تشخیص بیماری های روانپزشکی ارائه شود.

چگونه یک روانپزشک با مردم رفتار می کند
تصورات غلط زیادی در مورد نحوه رفتار یک روانپزشک بزرگسال با شخص وجود دارد . آنها ممکن است معتقد باشند که یک روانپزشک فقط دارو تجویز می کند، اما اینطور نیست. علاوه بر دارو، روانپزشک از روش های مختلفی برای درمان بیماران خود استفاده می کند. در اینجا فهرستی از راه هایی است که روانپزشک می تواند به فرد کمک کند.

گفتار درمانی
گفتار درمانی که به عنوان روان درمانی نیز شناخته می شود، شامل جلساتی است که در آن روانپزشک یا روانشناس با مراجعین صحبت می کند، گوش می دهد و به آنها مشاوره می دهد تا به آنها در درمان بیماریشان کمک کند. گاهی اوقات، یک روانپزشک می تواند به فرد اجازه صحبت کند و به او اجازه دهد راه حل های خود را ارائه دهد. در موارد دیگر، درمان ممکن است از طریق درمان شناختی رفتاری یا استفاده از تکنیک هایی برای تغییر نحوه پردازش افکار و رفتارهای منفی بیماران انجام شود. به عنوان مثال، افکار خود تحقیر کننده و افکار مثبت و اطمینان بخش تر مورد توجه قرار خواهند گرفت. 

داروها
بسیاری از اختلالات روانی علائمی دارند که با دارو قابل درمان هستند. بر این اساس، روانپزشک داروهایی را برای درمان بیماری های مختلف مانند PTSD، افسردگی، اختلال دوقطبی و غیره تجویز می کند. ممکن است به جای گفتار درمانی یا همراه با آن از دارو استفاده شود. برای مثال، یک روانپزشک ممکن است داروهای ضد روان پریشی را برای کمک به افرادی که اسکیزوفرنی را مدیریت می کنند، تجویز کند. آرام بخش ها می توانند به رفع اضطراب و بی خوابی کمک کنند. یک هیپنوتیزم می تواند بی خوابی را نیز درمان کند.

استفاده از دارو باید تحت نظر باشد تا اطمینان حاصل شود که هیچ عارضه جانبی منفی وجود ندارد، و قبل از استفاده از هر دارویی بالقوه باید با پزشک خود مشورت کنید. روانپزشکان برای جلوگیری از عوارض جانبی منفی دوز دارو را به دقت کنترل می کنند. 

درمان تشنج الکتریکی
برخی از اختلالات روانی به خوبی به دارو درمانی یا گفتار درمانی پاسخ نمی دهند. در مواردی مانند این، یک روانپزشک ممکن است درمان تشنج  الکترکی  (ECT) را توصیه کند. این درمان شامل استفاده از تحریک الکتریکی مختصر مغز در حین بیهوشی بیمار است. این جریان های الکتریکی برای متعادل کردن سطوح انتقال دهنده های عصبی در مغز اعمال می شوند. به عنوان مثال، تحریک الکتریکی مغز مرتبط با شادی ممکن است با انتشار انتقال دهنده های عصبی که خلق و خو را بهبود می بخشد، به افسردگی کمک کند. ECT اغلب در کنار سایر درمان ها، به ویژه داروها و روان درمانی انجام می شود.