پزشک ملت

اختلال شخصیت خودشیفته (NPD)، یک اختلال شخصیت خوشه‌ای B، به عنوان یکی از کم‌ترین اختلالات شخصیت شناخته می‌شود (Pies, 2011). از سوی دیگر، تعداد زیادی از بیماران با ویژگی های خودشیفتگی با انواع دیگر مسائل مانند اضطراب یا افسردگی در مطب روانپزشک حاضر می شوند. یک یافته رایج در عمل بالینی، NPD اغلب همزمان با سایر اختلالات روانپزشکی وجود دارد. NPD یک دسته تشخیصی نسبتاً جدید است. منشأ آن از تلاش زیادی بین روانکاوها و روان درمانگران روانکاوی برای شناسایی دسته ای از بیماران عمدتاً دشوار ناشی می شود که نمی توانند به عنوان روان پریشی طبقه بندی شوند، معمولاً عصبی نیستند و به طور کلی به گزینه های درمانی روان درمانی مرسوم پاسخ نمی دهند (گیلدرسلیو، 2012).

به نظر می رسد NPD به دلایل ناشناخته در مردان نسبت به زنان گسترده تر است. در گذشته گمانه‌زنی‌هایی وجود داشت مبنی بر اینکه توجه محدود به بزرگ‌نمایی احتمالاً به اختلاف گسترده‌ای می‌افزاید که با نرخ‌های شیوع NPD کوچک در تحقیقات اپیدمیولوژیک و افزایش افزایش NPD در عمل بالینی دیده می‌شود (کمپبل، میلر، و ویدیگر، 2010). .

مهم‌ترین ویژگی‌های NPD بزرگ‌خواهی، تحسین بیش از حد و عدم همدلی است (رونینگستام و واینبرگ، 2013). این ویژگی های شناسایی می تواند منجر به تأثیر منفی بر امور بین فردی و زندگی عمومی فرد شود. در بیشتر موارد، در بیرون، این بیماران با هوای حق و کنترل رفتار می کنند، دیگران را نادیده می گیرند و اغلب نگرش های تحقیرآمیز یا تحقیرآمیز نشان می دهند. با این وجود، از نظر درونی، این بیماران با احساسات شدید مسائل مربوط به عزت نفس پایین و عدم کفایت دست و پنجه نرم می کنند. حتی اگر یک بیمار معمولی NPD ممکن است به دستاوردهای بزرگی دست یابد، در نهایت عملکرد آنها در جامعه می تواند تحت تأثیر قرار گیرد زیرا این ویژگی ها در روابط شخصی و حرفه ای تداخل دارند.

علائم اختلال شخصیت خودشیفته
تعریف NPD بیان می‌کند که این تعریف شامل شیوه‌ای مداوم از بزرگ‌نمایی، میل مداوم به تحسین، همراه با فقدان همدلی است. از اوایل بزرگسالی شروع می شود و در موقعیت های مختلفی رخ می دهد، همانطور که با وجود هر 5 استاندارد از 9 استاندارد بعدی مشخص می شود (انجمن روانپزشکی آمریکا، 2013):

یک منطق بزرگ از خود بزرگ بینی
تثبیت با خیالات موفقیت بی نهایت، کنترل، درخشش، زیبایی، یا عشق بت انگیز
اعتباری مبنی بر اینکه او فوق‌العاده و استثنایی است و فقط توسط افراد یا مؤسسات فوق‌العاده یا مهم قابل درک است یا باید با آنها ارتباط برقرار کند.
میل به تحسین بی دلیل
احساس استحقاق
رفتار ظالمانه بین فردی
هیچ شکلی از همدلی وجود ندارد
رنجش دیگران یا اعتقاد به اینکه دیگران از او دلخور هستند
نمایش رفتارها یا نگرش های خودخواهانه و خودپسندانه
مدل دیگری، NPD را به عنوان دارای اختلال منصفانه یا برتر در عملکرد شخصیت توصیف می کند، که با مشکلات مشخصه در حداقل 2 مورد از 4 زمینه زیر آشکار می شود (انجمن روانپزشکی آمریکا، 2013):

فردیت
خود هدایتی
یکدلی
نزدیکی
هیچ ویژگی فیزیکی واقعی با NPD دیده نمی شود، اما بیماران ممکن است همزمان سوء مصرف مواد داشته باشند که ممکن است در معاینه بالینی دیده شود.

همهگیرشناسی
اختلال شخصیت خودشیفته در مردان شایع تر است، به طوری که حدود 18 درصد از مردان با NPD در مقایسه با 6 درصد از زنان (رونینگستام و واینبرگ، 2013) مراجعه می کنند. در جمعیت عمومی، میزان شیوع کمتر از یک درصد است، اما در جمعیت بالینی، این عدد به حدود 2 تا 16 درصد می رسد.

تشخیص های افتراقی
NPD دارای ویژگی های مشابه با 3 اختلال شخصیت B خوشه دیگر است، و بنابراین باید بر این اساس افتراق داده شود. اینها عبارتند از اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD)، اختلال شخصیت مرزی (BPD) و اختلال شخصیت هیستریونیک (HPD). علاوه بر این، افراد مبتلا به NPD ممکن است این تعریف را برای داشتن اختلال محور I نیز داشته باشند، یا ویژگی هایی مشابه اختلالات محور I (CITE) از خود نشان دهند.

در حالی که هیچ آزمایش آزمایشگاهی خاصی به تشخیص NPD کمک نمی کند، غربالگری سم شناسی ادرار ممکن است برای حذف سوء مصرف مواد مانند الکل و مواد مخدر به عنوان دلایل احتمالی آسیب شناسی مهم باشد.