هورمون های تولید مثل
هیپوتالاموس (ناحیه ای در مغز) و غده هیپوفیز< a i=4> هورمون های تولید مثل را تنظیم می کند. غده هیپوفیز اغلب به عنوان غده اصلی شناخته می شود زیرا نقش مهمی در بسیاری از عملکردهای حیاتی دارد که بسیاری از آنها نیاز به هورمون دارند.
در زنان، شش هورمون کلیدی به عنوان پیام رسان های شیمیایی عمل می کنند که سیستم تولید مثل را تنظیم می کنند:
هیپوتالاموس ابتدا هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) ترشح می کند.
این ماده شیمیایی به نوبه خود غده هیپوفیز را برای تولید هورمون محرک فولیکول (FSH) و .
استروژن، پروژسترون و هورمون مردانه تستوسترون به دستور FSH و LH توسط تخمدان ها ترشح می شود و گروه هورمونی لازم برای سلامت باروری را تکمیل می کند.
مشخص نیست که چه چیزی باعث ایجاد فیبروم می شود، اما به نظر می رسد استروژن و پروژسترون نقش عمده ای در رشد آنها دارند. فیبروم ها پس از یائسگی، زمانی که سطح استروژن کاهش می یابد، کاهش می یابند.
عوامل خطر
فیبروم رحم شایع ترین تومور است که در اندام های تناسلی زنانه یافت می شود.
سن
فیبروم ها در زنان از 30 سالگی تا اوایل 50 سالگی بیشتر دیده می شود. (بعد از یائسگی، فیبروم ها تمایل به کوچک شدن دارند.) حدود 20 تا 40 درصد از زنان 35 ساله و بالاتر فیبروم هایی با اندازه قابل توجهی دارند که باعث ایجاد علائم شوند.
نژاد و قومیت
فیبروم رحم به ویژه در زنان آفریقایی آمریکایی شایع است و این زنان در سنین پایین تری نسبت به زنان سفیدپوست به آن مبتلا می شوند. فیبروم در زنان آفریقایی آمریکایی معمولاً در زمان تشخیص بزرگتر از زنان سفیدپوست است و علائم شدیدتری ایجاد می کند.
سابقه خانوادگی
سابقه خانوادگی (داشتن مادر یا خواهری که فیبروم داشته است) ممکن است خطر را افزایش دهد.
سایر عوامل خطر احتمالی
چاقی و فشار خون بالا ممکن است با افزایش خطر فیبروم همراه باشد. سطوح پایین ویتامین D نیز با افزایش خطر فیبروم رحم همراه است.
عوارض
تاثیر بر باروری
به نظر می رسد که اکثر فیبروم ها تنها تأثیر کمی بر باروری زنان دارند. ناباروری زنان معمولاً به دلیل عوامل دیگری غیر از فیبروم است.
تاثیر بر بارداری
فیبروم ممکن است عوارض بارداری و خطرات زایمان را افزایش دهد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
زایمان سزارین به دلیل مشکلات حین زایمان. سزارین ممکن است با کار کردن در اطراف فیبروم های دیواره رحم پیچیده شود.
نمایش بریچ (کودک وارونه وارد کانال زایمان می شود و ابتدا پاها یا باسن بیرون می آید).
زایمان زودرس و سقط جنین.
جفت سرراهی (جفت دهانه رحم را می پوشاند).
خونریزی بیش از حد پس از زایمان (خونریزی پس از زایمان).
کم خونی
کم خونی به دلیل کمبود آهن ممکن است در صورتی که فیبروم ها باعث خونریزی بیش از حد شوند ایجاد شود. فیبروم های کوچک و زیر مخاطی به احتمال زیاد باعث خونریزی غیرطبیعی شدید می شوند.
بیشتر موارد کم خونی خفیف است و با تغییرات رژیم غذایی و مکمل های آهن قابل درمان است. با این حال، کم خونی طولانی مدت و شدید که درمان نمی شود می تواند باعث مشکلات قلبی شود.
مشکلات ادرار و روده
فیبروم ها می توانند مثانه را فشار داده و فشار دهند و منجر به نیاز مکرر به ادرار شود.
فیبروم‌های بزرگ که به مثانه فشار می‌آورند گهگاه منجر به عفونت‌های دستگاه ادراری می‌شوند. اگر مجرای ادرار (خروجی مثانه) تحت فشار یا مسدود باشد، ممکن است احتباس ادرار رخ دهد. فشار بر حالب ها ممکن است باعث انسداد مجاری ادرار و آسیب کلیه شود.
فشار روی روده ممکن است منجر به یبوست شود.
سرطان رحم (آندومتر).
هر فیبروم پتانسیل نادری برای سرطانی (بدخیم) شدن دارد. با این حال، اکثریت قریب به اتفاق فیبروم ها غیر سرطانی (خوش خیم) هستند. فیبروم های بعد از یائسگی بیشترین خطر سرطانی شدن را دارند، به خصوص اگر به رشد خود ادامه دهند. زنانی که در دوران یائسگی به سر می برند نیاز به نظارت دقیق بر فیبروم های خود دارند. پزشکان اغلب توصیه می کنند که هر فیبروم در حال رشد را پس از یائسگی از بین ببرید.
برچسب: ،
ادامه مطلب
